سال ‏1358‏ شمسى پرحادثه‏ ترین سال‏ تاریخ‏ انقلاب ‏اسلامى‏ ایران است؛ سالى که وقایع بسیار مهم و پرحجم، سلسله ‏وار در کشور رخ نمود؛برخى شیرین و برخى تلخ، تعدادى یارى دهنده و سازنده و شمارى هم بازدارنده و ‏آسیب ‏زننده. ‏بعد ‏از ‏آن، ‏مى ‏توان ‏سال‏ هاى 59 ‏و ‏60‏ را‏به ‏ترتیب پرحادثه ‏ترین سال ‏هاى انقلاب اسلامى برشمرد. اگر رهبرى شجاع و هوشمندانه امام خمینى رحمه ‏الله و اطاعت و هشیارى مردم نبود، بى ‏شک، امریکا با تحقق نقشه‏ هاى شیطانى خویش به وسیله عوامل خود در داخل ایران، انقلاب اسلامى را از مسیر اصلى خود به پرتگاه سقوط یا بیراهه انحراف مى ‏کشاند.

در 12 فروردین 1358 شمسى، مردم به دعوت و پیشنهاد رهبرشان پاسخ مثبت دادند و در این روز مبارک و مقدس با فریادى رعدآسا، به جمهورى اسلامى آرى گفتندو با اکثریت 98 درصد، نظام جمهورى اسلامى را براى اداره کشور برگزیدند و در سال‏هاى بعد نیز با تحمل سختى‏ ها و جنگ و جان‏ نثارى، از آن نظام برگزیده پاسدارى کردند و بر عهد خود با امامشان وفادار ماندند. انتخابات مجلس خبرگان براى تدوین قانون اساسى، انتخابات ریاست جمهورى، مجلس شوراى اسلامى، تشکیل نهادهاى انقلابى مانند سپاه پاسداران، بسیج، بنیاد مستضعفان، واقعه بزرگ تسخیر لانه جاسوسى امریکا در تهران، استعفاى دولت موقت و وقوع انقلاب دوم،‏همه و همه در همان سال اتفاق افتاد. ضمن این‏که دشمنان انقلاب به‏ سرکردگى امریکا به هر طریق ممکن مى‏ کوشیدند تا انقلاب‏ را از ریشه بخشکانند و این‏ گونه، عده‏ اى از بهترین یاران امام و انقلاب، در این سال به دست دشمنان اسلام و انقلاب، در داخل کشور ترور شدند:

استاد شهید مرتضى مطهرى، شهید سید محمدعلى قاضى طباطبایى تبریزى، شهید دکتر محمد مفتح، شهید حاج مهدى عراقى و فرزندش احسان، شهید تیمسار قرنى و دیگر یاران با وفاى امام، به دست عوامل منحرفِ گروهِ گمراه فُرقان به شهادت رسیدند که ضربه جبران ‏ناپذیرى به انقلاب و اسلام و روحانیت بود.

همچنین وفات عالم مجاهد و مفسر قرآن، مرحوم آیت اللّه‏ سید محمود طالقانى که امام از او به ابوذر زمان تعبیر کرد؛ ترورهاى ناموفق برخى دیگر از یاران امام مثل آقاى هاشمى رفسنجانى و موسوى اردبیلى؛ محاکمه و اعدام عوامل مجرم و آدم‏کش رژیم پهلوى مثل امیر عباس هویدا، نخست وزیر شاه و سران شکنجه‏ گر و قاتل ساواک در شهرهاى مختلف، از دیگر حوادث سال 58 بود که هر کدام، چه مثبت و چه منفى، در روند انقلاب بى ‏تأثیر نبود. البته خداوند به واسطه امام، کشتى انقلاب را از همه طوفان‏ ها حفظ کرد و آن را به سوى مقصد اصلى هدایت نمود.